Η βασική θέση του έργου αυτού είναι ότι η μείωση του ανθρακικού αποτυπώματος της ναυτιλίας και η ενεργειακή της αναβάθμιση είναι ταυτόχρονα και η λύση για την ενεργειακή κρίση. Ωστόσο η ναυτιλία δεν είναι ένας ενιαίος κλάδος. Τα πλοία τακτικών γραμμών (container, Ro-Ro, κλπ.), τα ποντοπόρα (υγρού και ξηρού φορτίου χύδην), τα πλοία κοντινών αποστάσεων (short sea shipping), η ακτοπλοΐα ειδικά μέσα στην Ελληνική επικράτεια (ferry connections), τα μικρά πλοία που εξυπηρετούν τον μεγάλο αριθμό πορθμείων που έχουμε στην Ελλάδα, άλλα πλοία ειδικού τύπου (ρυμουλκά, καβοδετικά, πλοία που υποστηρίζουν πλωτά αιολικά πάρκα ή εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου ή φυσικού αερίου), κλπ. είναι μερικές από τις κατηγορίες θαλασσίων μεταφορών.
Είναι σαφές ότι οι λύσεις μηδενικού αποτυπώματος άνθρακα δε μπορεί να είναι ίδιες για όλους τους επιμέρους κλάδους. Και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα σήμερα, καθώς οι αντίστοιχοι φορείς δεν μπορούν να καταστρώσουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης για τις μελλοντικές επενδύσεις τους και την πορεία προς την απανθρακοποίηση. Ο καθένας μπορεί να το κάνει με διαφορετικούς τρόπους και να το πετύχει σε διαφορετικό βαθμό χωρίς να γνωρίζει όμως a priori τη βέλτιστη λύση ή να ακολουθεί την καλύτερη στρατηγική. Ένας άλλος τεράστιος κλάδος είναι τα λιμάνια που αποτελούν μέρος της εφοδιαστικής αλυσίδας της ναυτιλίας και ως ενεργειακά κέντρα παίζουν σημαντικό ρόλο στην ενεργειακή και περιβαλλοντική επιβάρυνση.
Επομένως τα λιμάνια θεωρούνται βασικό κομμάτι της Πράσινης Ναυτιλίας και πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στη στρατηγική απανθρακοποίησης. Η υλοποίηση ξεκινά με την αναγνώριση των τομέων της ναυτιλιακής δραστηριότητας, τα ειδικά χαρακτηριστικά και ποια από αυτά έχουν σχέση με την πράσινη ναυτιλία ή μπορούν να επηρεαστούν από αυτή.
